زرارة بن صالح میگوید: سه روز قبل از قیام حضرت اباعبدالله علیه السلام و حرکت آنحضرت به سوی عراق، خدمتش رسیدم، و از دوروئی و نفاق کوفیان صحبت کردم و گفتم که دلهای مردم با توست امّا شمشیرهای کوفیان بر ضدّ شماست. امام حسین علیه السلام اشارهای به سوی آسمان کرد، فرشتگان فراوانی را دیدم که جز خدا کسی تعداد آنها را نمیدانست.
آنگاه خطاب به من فرمود: حدیث 18
قال الامام الحسین علیه السلام: لَوْلا تَقارُبُ الأشْیاءِ، وَحُبُوطُ الأَْجْرِ لَقاتَلْتُهُمْ بِهؤُلاءِ، وَلکِنْ أَعْلَمُ عِلْماً أَنَّ هُناکَ مَصْرَعی و مَصارِعُ أَصْحابی، لا یَنْجُو مِنْهُمْ إِلاَّ وَلَدی عَلیٌّ.(1)
امام حسین علیه السلام فرمود: (اگر نبود علل و عوامل طبیعی هرچیز، و اجر باطل نمیشد، با این فرشتگان با دشمنان مبارزه میکردم، لکن به یقین میدانم که قتلگاه و خوابگاه من، و خوابگاه
اصحاب من، در آن زمین است، و به راه دیگری نمیتوان رفت و از آن حوادث مرگبار جز فرزند من زینالعابدین کس رهائی نخواهد داشت).
1) دلائل الامامة 74، لهوف 526، مثیرالاحزان 39، بحارالأنوار ج44 ص364، عوالم بحرانی ج17 ص213.
