مسئله مهم در این جا، این است که حکمت این همه فضیلت (ثواب) و برکتى که براى زیارت امام حسین علیه‌السلام گزارش شده، چیست؟ و چرا زیارت سایر اهل بیت علیهم السلام، حتّى زیارت جدّش پیامبر خدا صلى الله علیه و آله و پدرش امیر مؤمنان علیه‌السلام که از جایگاه والاترى برخوردارند، تا این حد، مورد توصیه و تأکید، قرار نگرفته است؟
پیش از این، اشاره کردیم که در احادیث اهل بیت علیهم السلام، ملاکِ توصیه و تشویق به زیارت، میزان تأثیرگذارى آن است و بر این مبنا، حکمتِ این همه فضیلت و برکتى
را که براى زیارت امام حسین علیه‌السلام گزارش شده، باید در نقش آن در سازندگى جامعه توحیدى جستجو کرد.
به بیان روشنتر، حکمت زیارت سیّد الشهدا علیه السلام، حکمت تداوم عزادارى براى او و حکمت شهادتش، یکى است.
پیش از این، توضیح داده شد(1) که اصلىترین دلیل استقبال امام حسین علیه‌السلام ازشهادت، جهلزُدایى از جامعه اسلامى است. نکته قابل توجّه، این است که این دلیل، ضمن زیارت اربعین امام حسین علیه السلام، از امام صادق علیه‌السلام گزارش شده است:
وَ بَذَلَ مُهجَتَهُ فیکَ، لِیَستَنقِذَ عِبادَکَ مِنَ الجَهالَةِ، وحَیرَةِ الضَّلالَةِ.(2)
و خونش را به خاطر تو بذل کرد تا بندگانت را از جهالت و سرگردانىِ گمراهى، بیرون آورد.
بنا بر این، حکمت تعیین آن همه فضیلت و برکت براى زیارت امام حسین علیه السلام، این است که زیارت امام علیه‌السلام همراه با آدابى که بدانها اشاره خواهیم کرد، همانند عزادارى هدفمند براى ایشان، نقشى بى بدیل در زنده نگه داشتن مکتب شهادت و فرهنگ اصیل عاشورا ایفا مىکند، و زمینه ساز حکومت جهانى اسلام به رهبرى خاندان رسالت است؛ امّا زیارت سایر اهل بیت علیهم السلام، نمىتواند چنین نقشى را در جامعه ایفا نماید.
1) ر. ک: ج 9 ص 333 (بخش یازدهم/ درآمد).
2) ر. ک: ج 12 ص 92 ح 3271.
