محلی بود در مرکز تهران در عصر ناصر الدین شاه، که به صورت محل اجرای تعزیهبزرگ و مهم در روز عاشورا درآمده بود.دیلمیان، اجرای نمایش داشتند.سپس در عصرناصر الدین شاه بیشتر معمول شد و پس از سفر وی به فرنگ و دیدن تآترهای اروپا، پس از بازگشت در سال 1290 قمری تکیه دولت را بنا نهاد.از آن پس تکیههای دیگری هم بناشد. «تکیه دولت… محوطه وسیع دو طبقهای بود که طبقه بالای آن، غرفه غرفه ساخته شده و هر یک از غرفهها به شاه و بانوان حرم و درباریان
اختصاص داشت.در صحن تکیه، جایگاه بزرگی برای تعزیهخوانها بود و در وسط آن، تختی از گچ و آجر ساخته بودندکه تعزیهخوانها بر بالای آن قرار گرفته نقش خود را ایفا میکردند».(1) «ناصر الدین شاه به تشکیل مجالس تعزیه بسیار تمایل نشان میداد.به همین نظر دستور ساختن تکیه دولتی را در مجاورت اندرون شاهی داد.تکیه با وسعت نسبتا زیاد چند طبقه، بصورت آمفی تآتر باتخت بزرگی در وسط و روپوش آهنی ساخته شد که در مواقع تعزیه، روی روپوش آهنی را چادر میکشیدند.این تکیه، پشت بانک ملی کنونی بازار، رو به روی سبزه میدان… واقعبود.در سال 1327 شمسی خراب شد.(2)
1) از صبا تا نیما، آرینپور، ج 1، ص 323 (پاورقی).
2) موسیقی مذهبی ایران، ص 35 و 44.
