امام حسین علیه السلام در تفسیر آیه 63 سوره بقره توضیح داد که هدف عهد و پیمان الهی نسبت به رعایت حرمت و پندپذیری از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و عترت است:
حدیث 154
قال الامام الحسین علیه السلام: أَما إِنَّهُمْ لَوْ کانُوا دَعَوُا اللهَ بِمُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَیِّبینَ بِصِدْقٍ مِنْ نِیَّاتِهِمْ وَ صِحَّةِ اِعْتِقادِهِمْ مِنْ قُلُوبِهِمْ أَنْ یَعْصِمَهُمْ، حَتّی لایُعانِدُوهُ بَعْدَ مُشاهَدَةِ تِلْکَ الْمُعْجِزاتِ الْباهِراتِ، لَفَعَلَ ذلِکَ بُجُودِهِ وَ کَرَمِهِ، وَلکِنَّهُمْ قَصَّروُا فَآثَروُا الْهُوَیْنا بِنا،
وَ مَضَوْا مَعَ الْهَوی فی طَلَبِ لَذَّاتِهِمْ.(1)
امام حسین علیه السلام فرمود: «همانا اگر مردم خدا را به محمّد و خاندان پاکش با نیّتهای راست و اعتقاد قلبی صحیح میخواندند که آنان را پاک نگاه دارد، تا اینکه با پیامبر و خاندانش عد از دیدن آنهمه از معجزات آشکار دشمنی نورزند خداوند با کرم و بزرگواری خود چنین میکرد. لکن مردم کوتاهی کردند، و لذّتهای زودگذر و پست را برگزیدند و بدنبال هواپرستی و لذّت گرائی کشانده شدند».
1) تفسیر امام عسکری علیه السلام ص266 حدیث 134و135، تفسیر برهان ج1 ص106حدیث 9، بحارالانوار ج26 ص290 حدیث 48.
