مرحوم مجلسی مینویسد که: عبدالله بن عمیر و مادرش «امّوهب» نصرانی بودند که بدست امام حسین علیه السلام مسلمان شدند، این جوان وقتی با اجازه امام به میدان آمد 24 نفر از شجاعان سپاه عمر سعد را کشت و 12 نفر از سواران را زخمی کرد. آنگاه اطراف او را گرفته او را اسیر کردند و نزد عمر سعد بردند، عمر سعد با شگفتی گفت: «چقدر شجاعت و قدرت تو سخت است؟.»
سپس او را شهید کردند و سر بریده او را بطرف خیمه زنها پرتاب کردند. مادرش سر را بطرف لشگریان یزید انداخت، عمود خیمه را گرفت و حمله کرد و 2 تن از سربازان را کشت، در این لحظه حسّاس امام دخالت کرد و اظهار داشت:
حدیث 134
قال الامام الحسین علیه السلام: اِرْجِعی یا اُمَّ وَهَبٍ، اَنْتِ وَابْنُکِ مَعَ رَسُولِ اللهِ صلی الله علیه وآله، فَاِنَّ الْجِهادَ مَرْفُوعٌ عَنِ النِّساء لا یَقْطَعُ اللهُ رَجاکِ یا اُمَّ وَهَبٍ.(1)
امام حسین علیه السلام فرمود: (برگرد که جهاد بر زنان نیست، تو و فرزندت «وهب» با جدّ من محمّدصلی الله علیه و آله و سلم در بهشت جای دارید، ای مادر «وهب» خداوند قطع نکند امید تو را).
1) بحارالأنوار ج45 ص17، عوالم بحرانی ج17 ص261، أعیان الشّیعه ج1 ص604، انساب الاشراف ص194، مقتل الحسین خوارزمی ج2 ص 22، مناقب ابن شهر آشوب ج3 ص 219.
