بی ‏وفایی

از خصلتهای مردم کوفه شمرده شده است که هم با علی بن ابی طالب‏ «ع‏» بی‏وفایی‏نشان دادند، هم با امام مجتبی‏ «ع‏»، هم با مسلم بن عقیل و هم با سید الشهدا بیعت کردند و

پیمان شکستند.نامه دعوت نوشتند و تیغ کشیدند.این خصلت کوفیانه در ذهن دیگران ‏مانده بود. هنگامی که امام حسین‏ «ع‏» تصمیم گرفت به کوفه رود، افراد متعددی او را برحذر می‏داشتند و بی‏وفایی اهل کوفه را یادآور می‏شدند.خود امام حسین‏ «ع‏» نیزروز عاشورا به این عهد شکنی و بی‏وفایی آنان اشاره کرد و فرمود: «وای بر شما ای کوفیان!

زشت باد کارتان!ما را به یاری فراخواندید، چون نزد شما آمدیم و ندایتان را پاسخ گفتیم، همان شمشیرها را که با ما هم قسم بود، به روی ما کشیدید… «یا اهل الکوفة!قبحا لکم وترحا، بؤسا لکم و تعسا، استصرختمونا والهین…»(1)، «کوفی‏» در خاطره مردم همردیف با «بی‏وفا» بود. حضرت زینب نیز در خطبه‏اش در کوفه، به کوفیان چنین خطاب کرد: «یااهل الکوفة!یا اهل الختل و الغدر» که اشاره به همان ریا، تزویر، نفاق و بی‏وفایی آن مردم‏ بود.این ذهنیت، همچنان باقی است.از شعارهای مردم ایران پس از پیروزی انقلاب‏اسلامی و در ایام جنگ تحمیلی، در حمایت از رهبری این بود که‏ «ما اهل کوفه نیستیم، امام تنها بماند»، «ما اهل کوفه نیستیم، علی تنها بماند.».

1) موسوعة کلمات الامام الحسین، ص 467.