12 / 1
ضیف الله
3873. بغیة الطلب فی تاریخ حلب عن زیاد الحارثی: سَمِعتُ الحُسَینَ بنَ عَلِیٍّ علیه‌السلام یَقولُ: مَن أتى مَسجِدا لا یَأتیهِ إِلّا للّهِ تَعالى، فَذاکَ ضَیفُ اللّهِ تَعالى حَتّى یَخرُجَ مِنهُ.(1)
12 / 2
دعاء دخول المسجد والخروج منه
3874. الأمالی للطوسی عن فاطمة بنت الحسین عن أبیها الحسین عن علیّ علیهما السلام: أنَّ رَسولَ اللّهِ صلى الله علیه و آله کانَ إذا دَخَلَ المَسجِدَ قالَ: «اللّهُمَّ افتَح لی أبوابَ رَحمَتِکَ»، فَإِذا خَرَجَ قالَ: «اللّهُمَّ افتَح لی أبوابَ رِزقِکَ».(2)
12 / 1
میهمان خدا
3873. بُغیَة الطلب فى تاریخ حَلَب به نقل از زیاد حارثى: شنیدم که حسین بن على علیه‌السلام مىفرماید: «هر کس تنها به خاطر خداى متعال به مسجدى وارد شود، میهمان خداست تا زمانى که از آن جا خارج شود».
12 / 2
دعاى ورود به مسجد و خروج از آن
3874. الأمالى، طوسى به نقل از فاطمه دختر امام حسین، از پدرش امام حسین علیه السلام، از امام على علیه السلام: پیامبر خدا صلى الله علیه و آله چون به مسجد مىآمد، مىگفت: «خداوندا! درهاى رحمتت را بر من بگشا» و چون بیرون مىرفت، مىگفت: «خداوندا! درهاى روزىات را بر من بگشا».
3875. دلائل الإمامة عن فاطمة الصغرى عن أبیها الحسین علیه‌السلام عن فاطمة الکبرى علیها السلام ابنة رسول اللّه صلى الله علیه و آله: إنَّ النَّبِیَّ صلى الله علیه و آله کانَ إذا دَخَلَ المَسجِدَ یَقولُ: «بِسمِ اللّهِ، اللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ، وَاغفِر ذُنوبی، وَافتَح لی أبوابَ رَحمَتِکَ»، وإذا خَرَجَ یَقولُ: «بِسمِ اللّهِ، اللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ، وَاغفِر ذُنوبی وَافتَح لی أبوابَ فَضلِکَ».(3)
12 / 3
برکات الإدمان إلى المسجد
3876. المحاسن عن عمیر بن المأمون: أَتَیتُ الحُسَینَ بنَ عَلِیٍّ علیه‌السلام فَقُلتُ لَهُ: حَدِّثنی عَن جَدِّکَ رَسولِ اللّهِ صلى الله علیه و آله قالَ: نَعَم، قالَ رَسولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله:
مَن أدمَنَ إلَى المَسجِدِ أصابَ الخِصالَ الثَّمانِیَةَ: آیَةٌ مُحکَمَةٌ، أو فَریضَةٌ مُستَعمَلَةٌ، أو سُنَّةٌ قائِمَةٌ، أو عِلمٌ مُستَطرَفٌ(4)، أو أخٌ مُستَفادٌ، أو کَلِمَةٌ تَدُلُّهُ عَلى هُدىً، أو تَرُدُّهُ عَن رَدىً(5)، وتَرکُهُ الذَّنبَ خَشیَةً أو حَیاءً.(6)
12 / 4
فضل الصلاة فی مسجد النبی صلى الله علیه و آله
3877. رجال الکشّی عن سعید بن المسیّب عن علیّ بن الحسین علیهما السلام: یا سَعیدُ، أخبَرَنی أبِیَ الحُسَینُ عَن أبیهِ علیهما السلام عَن رَسولِ اللّهِ صلى الله علیه و آله عَن جِبریلَ عَنِ اللّهِ جَلَّ جَلالُهُ أنَّهُ قالَ: ما مِن عَبدٍ
3875. دلائل الإمامة به نقل از فاطمه صغرا، از پدرش امام حسین علیه السلام، از فاطمه علیها السلام: پیامبر صلى الله علیه و آله چون به مسجد وارد مىشد، مىگفت: «به نام خدا. خداوندا! بر محمّد، درود فرست و گناهانم را بیامرز و درهاى رحمتت را بر من بگشا»، و چون از آن بیرون مىرفت، مىگفت: «به نام خدا. خداوندا! بر محمّد، درود فرست و گناهانم را بیامرز و درهاى لطفت را بر من بگشاى».
12 / 3
برکتهاى پیوسته به مسجد رفتن
3876. المحاسن به نقل از عُمَیر بن مأمون: نزد حسین بن على علیه‌السلام آمدم و به او گفتم: از جدّت پیامبر خدا صلى الله علیه و آله، برایم حدیث بگو.
فرمود: «باشد. پیامبر خدا فرمود: «هر کس پیوسته به مسجد برود، به [یکى از] هشت چیز دست مىیابد: آیهاى (معرفتى) استوار، یا فریضهاى عمل شده، یا سنّتى برپا، یا دانشى نو، یا برادرى فایدهرسان، یا سخنى که او را به هدایتْ رهنمون شود یا [سخنى که] از هلاکتْ بازش دارد، و [یا] ترکِ گناه از سرِ ترس یا حیا»».
12 / 4
ثواب نماز گزاردن در مسجد پیامبر صلى‌الله علیه‌وآله
3877. رجال الکَشّى به نقل از سعید بن مُسیِّب: امام زین العابدین علیه‌السلام به من فرمود: «اى سعید! پدرم حسین علیه السلام، از پدرش [على علیه السلام]، از پیامبر خدا صلى الله علیه و آله، از جبرئیل علیه‌السلام از خداوند جلیل باشکوه، برایم نقل کرد که فرموده است: «هیچ بندهاى از بندگانم به
مِن عِبادی آمَنَ بی وصَدَّقَ بِکَ، وصَلّى فی مَسجِدِکَ رَکعَتَینِ عَلى خَلاءٍ مِنَ النّاسِ، إلّا غَفَرتُ لَهُ ما تَقَدَّمَ مِن ذَنبِهِ وما تَأَخَّرَ.(7)
12 / 5
ذکرى أبی جعفر عن جده الحسین علیه‌السلام فی المسجد الحرام
3878. الکافی عن زرارة: قُلتُ لِأَبی جَعفَرٍ علیه السلام: قَد أدرَکتَ الحُسَینَ علیه السلام؟ قالَ: نَعَم، أذکُرُ و أنَا مَعَهُ فِی المَسجِدِ الحَرامِ وقَد دَخَلَ فیهِ السَّیلُ، وَالنّاسُ یَقومونَ عَلَى المَقامِ، یَخرُجُ الخارِجُ یَقولُ: قَد ذَهَبَ بِهِ السَّیلُ، ویَخرُجُ مِنهُ الخارِجُ فَیَقولُ: هُوَ مَکانَهُ.
قالَ: فَقَالَ لی: یا فُلانُ، ما صَنَعَ هؤُلاءِ؟ فَقُلتُ: أصلَحَکَ اللّهُ، یَخافونَ أن یَکونَ السَّیلُ قَد ذَهَبَ بِالمَقامِ.
فَقالَ: نادِ، إنَّ اللّهَ تَعالى قَد جَعَلَهُ عَلَما لَم یَکُن لِیَذهَبَ بِهِ، فَاستَقِرّوا.(8)
12 / 6
استلام الحجر الأَسود
3879. الذرّیّة الطاهرة عن فاطمة بنت الحسین عن أبیها علیه السلام: قالَ رَسولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله: لَمّا أخَذَ اللّهُ میثاقَ العِبادِ جُعِلَ فِی الحَجَرِ، فَمِنَ الوَفاءِ بِالبَیعَةِ استِلامُ الحَجَرِ.(9)
من ایمان نیاورد و تو را تصدیق نکرد و در مسجدت به دور از چشمِ مردم، دو رکعت نماز نگزارد، جز آن که گناهان گذشته و آیندهاش را آمرزیدم».
12 / 5
یادکرد امام باقر علیه‌السلام از جدش امام حسین علیه‌السلام در مسجدالحرام
3878. الکافى به نقل از زُراره: به امام باقر علیه‌السلام گفتم: آیا شما امام حسین علیه‌السلام را درک کردهاى؟
فرمود: «آرى. به یاد دارم که با او در مسجد الحرام بودم و سیل آمده بود و مردم، بر مقام ابراهیم علیه‌السلام ایستاده بودند. کسى بیرون آمد، در حالى که مىگفت: سیل، مقام را بُرد. دیگرى خارج شد، در حالى که مىگفت: نه؛ در جایش هست.
پس ایشان به من فرمود: «اى فلانى! اینها چه مىکنند؟».
گفتم: خدا، امورت را به سامان کند! مىترسند که سیل، مقام را ببرد.
فرمود: «ندا بده: خداوند متعال، مقام را نشانه (عَلَم) قرار داده و آن را نمىبَرَد. در جاى خود بمانید».
12 / 6
استلام حجرالاسود
3879. الذرّیة الطاهرة به نقل از فاطمه دختر امام حسین، از پدرش امام حسین علیه السلام: پیامبر خدا صلى الله علیه و آله فرمود: «چون خداوند از بندگان پیمان گرفت، آن را در حجر [الأسود] نهاد. پس استلامِ حجر،(10) وفاى به آن پیمان است».
1) بغیة الطلب فی تاریخ حلب: ج 6 ص 2585، الأنساب للسمعانی: ج 3 ص 195 عن زیاد بن سابور ولیس فیه «حتّى یخرج منه».
2) الأمالی للطوسی: ص 596 ح 1237، بحار الأنوار: ج 84 ص 26 ح 20؛ مسند أبی یعلى: ج 1 ص 257 ح 482، تاریخ الطبری: ج 11 ص 667 (المنتخب من ذیل المذیّل)، تاریخ دمشق: ج 27 ص 366 ح 5836 وفیه «فضلک» بدل «رزقک».
3) دلائل الإمامة: ص 75 ح 14، بحار الأنوار: ج 84 ص 23 ح 14 وراجع: سنن ابن ماجة: ج 1 ص 253 ح 771 ومسند ابن حنبل: ج 10 ص 159 ح 26479.
4) استطرفت الشیء: استحدثته (الصحاح: ج 4 ص 1394 «طرف»).
5) الرَّدى: الهلاک (النهایة: ج 2 ص 216 «ردا»).
6) المحاسن: ج 1 ص 120 ح 125، بحار الأنوار: ج 84 ص 3 ح 73؛ تاریخ دمشق: ج 14 ص 92 ح 3392 نحوه.
7) رجال الکشّی: ج 1 ص 334 ح 188، المناقب لابن شهرآشوب: ج 4 ص 134، الثاقب فی المناقب: ص 356 ح 295، بحار الأنوار: ج 46 ص 150 ح 8.
8) الکافی: ج 4 ص 223 ح 2، کتاب من لا یحضره الفقیه: ج 2 ص 244 ح 2308 وفیه «ویدخل الداخل» بدل «ویخرج منه الخارج»، بحار الأنوار: ج 31 ص 33.
9) الذریّة الطاهرة: ص 114 ح 160.
10) استلام حَجَر الأسود، بوسیدن آن یا لمسکردن آن با دست است.
