وقتی مروان، فرماندار مدینه، فرزدق شاعر را بیرون کرد، پناه به حضرت ابا عبدالله علیه السلام آورد، امام چهارصد دینار به او بخشید و او را مورد محبّت قرار داد. برخی به امام حسین علیه السلام اعتراض کردند که فرزدق شاعر خوش نامی نیست چرا به او کمک کردی؟. فرمود:
حدیث 2
قال الامام الحسین علیه السلام: إِنَّ خَیْرَ مالِکَ ما وَقَیْتَ بِهِ عِرْضَکَ، وَقَدْ أَصابَ رَسُولُ الله ِصلی الله علیه وآله کَعْبَ بْنَ زُهَیْرٍ، وَ قالَ فی عَبّاسِ بْنِ مَرْداسِ: اقطعوا لسانه عنّی.
امام حسین علیه السلام فرمود: (بهترین اموال تو آن است که با آن آبروی خود را حفظ کنی، آنگاه که رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به کعب بن زهیر پاداش داد فرمود، با پاداش دادن، زبان عباس بن مرداس را نسبت به من ببندید.(1)
1) مناقب ابن شهرآشوب ج4 ص65، بحارالانوار ج44 ص189، عوالم بحرانی ج17 ص62، ربیع الابرار ج4 ص274.
