ارزشهای شخصیّتی حضرت عبّاس را باید از سخنان و اشعار زیبای حضرت اباعبدالله علیه السلام شناخت که چگونه از بزرگواری و صفات والای برادر گفت و سرود. پس از شهادت حضرت عبّاس علیه السلام امام حسین علیه السلام در جمع خواهران و بانوان به شدّت گریست و این اشعار را خطاب به حضرت عبّاس سرود:
حدیث 105
اَخی یا نُورَ عَیْنی یا شَقیقی
فَلی قَدْ کُنْتَ کَالرُّکْنِ الْوَثیقِ
اَیا اِبْنَ أَبی نَصَحْتَ أَخاکَ حَتَّی
سَقاکَ اللهُ کَأْساً مِنْ رَحیقٍ
أیا قَمَراً مُنیراً کُنْتَ عَوْنی
عَلی کُلِّ النَّوائِبِ فِی الْمَضیقِ
فَبَعْدَکَ لا تُطیبُ لَنا حَیاةٌ
سَنَجْمَعُ فی الْغَداةِ عَلَی الْحَقیقِ
أَلا للَّهِِ شَکْوائی وَصَبْری
وَما أَلْقاهُ مِنْ ظَماءٍ وَضیقٍ
– ای برادر، ای نور چشم من، ای پاره قلب من، تو برای من چونان ستونی استوار بودی.
– ای فرزند پدرم، همواره برادرت را به نیکیها سفارش میکردی تا آنگاه که خداوند شربت گوارا بتو نوشانید.
– ای ماه تابان من! تو در تمام مشکلات و تنگناها یاور من بودی.
– پس بعد از تو زندگانی برای ما گوارا نیست، پس به زودی فردا در بهشت گرد هم جمع خواهیم شد.
– پس همانا شکوهها و بردباریها را به خدا باز میگوئیم در آنچه از مشکلات و سختیها که خواهیم دید.
