3463. بغیة الطلب فی تاریخ حلب عن محمّد بن مسعر الیربوعیّ: قالَ عَلِیُّ بنُ أبی طالِبٍ علیه‌السلام لِلحُسَینِ بنِ عَلِیٍّ علیه السلام: کَم بَینَ الإِیمانِ وَالیَقینِ؟
قالَ: أربَعُ أصابِعَ.
قالَ: بَیِّن.
قالَ: الیَقینُ ما رَأَتهُ عَینُکَ، وَالإِیمانُ ما سَمِعَت اذُنُکَ وصَدَّقَت بِهِ.
قالَ: أشهَدُ أنَّکَ مِمَّن أنتَ مِنهُ، ذُرِّیَّةٌ بَعضُها مِن بَعضٍ.(1)
3464. کفایة الأثر عن یحیى بن یَعمُر: کُنتُ عِندَ الحُسَینِ علیه‌السلام إذ دَخَلَ عَلَیهِ رَجُلٌ مِنَ العَرَبِ مُتَلَثِّما أسمَرُ شَدیدُ السُّمرَةِ، فَسَلَّمَ ورَدَّ الحُسَینُ عَلَیهِ السَّلامَ.
فَقالَ: یَابنَ رَسولِ اللّهِ مَسأَلَةٌ.
قالَ: هاتِ.
قالَ: کَم بَینَ الإِیمانِ وَالیَقینِ؟
3463. بغیة الطلب فى تاریخ حلب به نقل از محمّد بن مِسعَر یَربوعى: على بن ابى طالب علیه‌السلام به [فرزندش] حسین بن على علیه‌السلام فرمود: «میان ایمان و یقین، چهقدر فاصله است؟».
گفت: چهار انگشت.
فرمود: «توضیح بده».
گفت: یقین، آن است که چشمت دیده است و ایمان، آن است که گوشَت شنیده و تصدیقش کرده است.
على علیه‌السلام فرمود: «گواهى مىدهم که تو، از همان کسى هستى که از اویى (از فاطمه علیها السلام و پیامبر صلى الله علیه و آله)؛ نسلى که برخى از آنها، از برخى دیگرند».(2)
3464. کفایة الأثر به نقل از یحیى بن یَعمُر: نزد امام حسین علیه‌السلام بودم که عربى بسیار گندمگون، در حالى که روى خود را پوشانده بود، بر او در آمد و سلام داد و حسین علیه‌السلام هم پاسخش را داد.
او پرسید: اى فرزند پیامبر خدا! سؤالى دارم.
فرمود: «بگو».
گفت: میان ایمان و یقین، چهقدر فاصله است؟
قالَ: أربَعُ أصابِعَ.
قالَ: کَیفَ؟
قالَ: الإِیمانُ ما سَمِعناهُ، وَالیَقینُ ما رَأَیناهُ، وبَینَ السَّمعِ وَالبَصَرِ أربَعُ أصابِعَ.
قالَ: فَکَم بَینَ السَّماءِ وَالأَرضِ؟
قالَ: دَعوَةٌ مُستَجابَةٌ.
قالَ: فَکَم بَینَ المَشرِقِ وَالمَغرِبِ؟
قالَ: مَسیرَةُ یَومٍ لِلشَّمسِ.(3)
فرمود: «چهار انگشت».
گفت: چگونه؟
فرمود: «ایمان، چیزى است که شنیدهایم و یقین، چیزى است که دیدهایم و میان گوش و چشم، چهار انگشتْ فاصله است».
گفت: میان آسمان و زمین، چهقدر راه است؟
فرمود: «دعایى که مستجاب شود».
گفت: میان مشرق و مغرب، چه قدر راه است؟
فرمود: «راه یک روزِ خورشید».
1) بغیة الطلب فی تاریخ حلب: ج 6 ص 2589، وفی ذخائر العقبى: ص 238 «قال علیّ 7 للحسن بن علیّ 7».
2) اشاره است به آیه 34 از سوره آل عمران.
3) کفایة الأثر: ص 232، بحار الأنوار: ج 36 ص 384 ح 5، وفی الاحتجاج: ج 2 ص 15 ح 149 والمناقب لابن شهرآشوب: ج 4 ص 13 عن الإمام الحسن علیه‌السلام وکلاهما نحوه.
