16 / 1
فضل الاستنابة لزیارته
3339. کامل الزیارات عن هشام بن سالم عن أبی عبد اللّه [الصادق] علیه السلام، قال: قُلتُ: ما لِمَن یُجَهِّزُ إلَیهِ [الحُسَینِ علیه السلام] ولَم یَخرُج لِعِلَّةٍ تُصیبُهُ؟
قالَ: یُعطیهِ اللّهُ بِکُلِّ دِرهَمٍ أنفَقَهُ مِثلَ احُدٍ مِنَ الحَسَناتِ، ویُخلِفُ عَلَیهِ أضعافَ ما أنفَقَهُ، ویَصرِفُ عَنهُ مِنَ البَلاءِ مِمّا قَد نَزَلَ لِیُصیبَهُ، ویُدفَعُ عَنهُ، ویُحفَظُ فی مالِهِ.(1)
3340. تهذیب الأحکام عن علیّ بن میمون الصائغ: قالَ لی أبو عَبدِ اللّهِ علیه السلام: یا عَلِیُّ، بَلَغَنی أنَّ اناسا مِن شیعَتِنا تَمُرُّ بِهِمُ السَّنَةُ وَالسَّنَتانِ و أکثَرُ مِن ذلِکَ لا یَزورونَ الحُسَینَ بنَ عَلِیِّ بنِ أبی طالِبٍ علیه السلام.
قُلتُ: جُعِلتُ فِداکَ! إنّی لَأَعرِفُ اناسا کَثیرا بِهذِهِ الصِّفَةِ.
فَقالَ: أما وَاللّهِ لِحَظِّهِم أخطَؤوا، وعَن ثَوابِ اللّهِ زاغوا، وعَن جِوارِ مُحَمَّدٍ صلى الله علیه و آله فِی الجَنَّةِ تَباعَدوا.
16 / 1
ثواب نایب گرفتن براى زیارت امام علیه السلام
3339. کامل الزیارات به نقل از هشام بن سالم: به امام صادق علیه‌السلام گفتم: پاداش کسى که خودش به دلیل بیمارى به زیارت [امام حسین علیه السلام] نمىرود، امّا کس دیگرى را به سوى او روانه مىکند، چیست؟
فرمود: «خداوند، در برابر هر درهمى که خرج مىکند، مانند کوه احد، برایش نیکى مىنویسد و چندین برابر آنچه هزینه کرده، به جایش به او مىدهد و بلاهایى را که فرود آمده تا به او برسد، از او مىگردانَد و از وى دور مىکند و مالش حفظ مىشود».
3340. تهذیب الأحکام به نقل از على بن میمون صائغ (زرگر): امام صادق علیه‌السلام به من فرمود: «اى على! به من خبر رسیده که برخى از شیعیان ما، یک سال و دو سال و گاه بیشتر مىگذرد و حسین بن على علیه‌السلام را زیارت نمىکنند».
گفتم: فدایت شوم! من، افراد بسیارى را مىشناسم که اینچنین اند.
امام علیه‌السلام فرمود: «بِدان که به خدا سوگند، نصیب خود را نبرده و از پاداش خدا، کنار مانده و از جوار محمّد صلى الله علیه و آله در بهشت، دور گشتهاند!».
قُلتُ: فَإِن أخرَجَ عَنهُ رَجُلًا أیُجزی عَنهُ ذلِکَ؟
قالَ: نَعَم، وخُروجُهُ بِنَفسِهِ أعظَمُ أجرا وخَیرٌ(2) لَهُ عِندَ رَبِّهِ.(3)
3341. کامل الزیارات عن هشام بن سالم عن أبی عبد اللّه [الصادق] علیه السلام، قال: أتاهُ رَجُلٌ فَقالَ لَهُ: یَابنَ رَسولِ اللّهِ، هَل یُزارُ والِدُکَ؟
قالَ: فَقالَ: نَعَم، ویُصَلّى عِندَهُ، ویُصلّى خَلفَهُ ولا یُتَقَدَّمُ عَلَیهِ.
قالَ: فَما لِمَن أتاهُ؟ قالَ: الجَنَّةُ إن کانَ یَأتَمُّ بِهِ.
قالَ: فَما لِمَن تَرَکَهُ رَغبَةً عَنهُ؟ قالَ: الحَسرَةُ یَومَ الحَسرَةِ.
قالَ: فَما لِمَن أقامَ عِندَهُ؟ قالَ: کُلُّ یَومٍ بِأَلفِ شَهرٍ.
قالَ: فَما لِلمُنفِقِ فی خُروجِهِ إلَیهِ وَالمُنفِقِ عِندَهُ؟ قالَ: دِرهَمٌ بِأَلفِ دِرهَمٍ.(4)
16 / 2
الدعاء الأول بعد الزیارة بالنیابة
3342. مصباح الزائر: إذا أرَدتَ أن تَزورَ أحَدَ الأَئِمَّةِ علیهم السلام عَن ذی نَسَبٍ أو سَبَبٍ(5)، فَسَلِّم عَلَى الإِمامِ علیه‌السلام عَلى نَسَقِ التَّسلیمِ المَأمورِ بِهِ، فَإِذا فَرَغتَ فَصَلِّ رَکعَتَینِ، فَإِذا سَلَّمتَ مِنهُما فَقُل:
اللّهُمَّ لَکَ صَلَّیتُ، ولَکَ رَکَعتُ ولَکَ سَجَدتُ؛ لِأَنَّهُ لا یَنبَغِی الصَّلاةُ إلّا لَکَ،
گفتم: اگر مردى را به نیابت از خود روانه کند، او را از زیارت، کفایت مىکند؟
فرمود: «آرى؛ امّا خودش برود، که پاداش و خیر بیشترى نزد خدا خواهد داشت».
3341. کامل الزیارات به نقل از هشام بن سالم: مردى نزد امام [صادق علیه السلام] آمد و گفت: اى فرزند پیامبر خدا! آیا پدرت زیارت مىشود؟(6)
فرمود: «آرى و نزد [قبر] او و پشت [قبر] وى، نماز مىخوانند و بر [قبر] او، مقدّم نمىشوند».
مرد گفت: پاداش کسى که به زیارتش مىرود، چیست؟
فرمود: «بهشت است، اگر به او اقتدا کند».
مرد گفت: اگر کسى از سر بىرغبتى، آن را ترک کند، چه دارد؟
فرمود: «حسرت روز حسرت».
مرد گفت: پاداش کسى که نزد او اقامت کند، چیست؟
فرمود: «هر روزش برابر هزار ماه است».
مرد گفت: آن که براى بیرون رفتن به سوى او و اقامت نزد او هزینه مىکند، چه دارد؟
فرمود: «هزار درهم، در برابر هر درهم».
16 / 2
دعاى نخست، پس از زیارت نیابتى
3342. مصباح الزائر: هنگامى که خواستى یکى از امامان علیهم السلام را به نیابت از خویشان نَسَبى یا سَبَبى زیارت کنى، بر امام علیه‌السلام سلام بده، به همان روش که فرمان داده شده است و چون فارغ شدى، دو رکعت نماز بخوان و پس از سلام دادن از آن دو رکعت، بگو:
خدایا! براى تو، نماز خواندم و براى تو، رکوع و سجده کردم، که نماز، جز براى تو،
اللّهُمَّ وقَد جَعَلتُ ثَوابَ زِیارَتی وصَلاتی هاتَینِ الرَّکعَتَینِ هَدِیَّةً مِنّی إلى مَولایَ فُلانِ بنِ فُلانٍ عَلَیهِ السَّلامُ، عَن فُلانِ بنِ فُلانٍ فَتَقَبَّل ذلِکَ مِنّی ومِنهُ، وَأجُرنی عَلَیهِ، إنَّکَ عَلى کُلِّ شَیءٍ قَدیرٌ.(7)
16 / 3
الدعاء الثانی بعد الزیارة بالنیابة
3343. مصباح الزائر: إن کُنتَ نائِبا عَن غَیرِکَ فَقُل بَعدَ الزِّیارَةِ وَالصَّلاةِ وَالدُّعاءِ:
اللّهُمَّ ما أصابَنی مِن تَعَبٍ أو نَصَبٍ أو سَغَبٍ(8) أو لُغوبٍ(9) فَأجُر فُلانَ بنَ فُلانٍ عَلَیهِ، وَأجُرنی فی نِیابَتی عَنهُ، السَّلامُ عَلَیکَ یا مَولایَ عَن فُلانِ بنِ فُلانٍ، أتَیتُکَ زائِرا عَنهُ، فَاشفَع لی عِندَ رَبِّکَ.
وتَدعو لَهُ ولِجَمیعِ المُؤمِنینَ، وکَذلِکَ تَفعَلُ فِی الوَداعِ.(10)
16 / 4
الدعاء الثالث بعد الزیارة بالنیابة
3344. مصباح الزائر فی ذِکرِ حالِ المُتَطَوِّعِ بِالزِّیارَةِ عَن جَمیعِ إخوانِهِ أو عَن بَعضِهِم: إذا أرَدتَ ذلِکَ فَزُرِ الإِمامَ علیه‌السلام بِبَعضِ زِیاراتِهِ، وَاقصِد بِهَا النِّیابَةَ عَمَّن تُریدُ، وصَلِّ رَکعَتَیِ الزِّیارَةِ ثُمَّ قُل:
سزاوار نیست. خدایا! پاداش زیارت و این دو رکعت نمازم را به مولایم فلانى پسر فلانى، هدیه مىکنم، به نیابت از فلانى پسر فلانى. آن را از من و او بپذیر و بر آن، پاداشم ده، که تو بر هر کارى، توانایى.
16 / 3
دعاى دوم، پس از زیارت نیابتى
3343. مصباح الزائر: اگر از جانب کسى نایب هستى، پس از زیارت و نماز و دعا، بگو:
خدایا! هر سختى و رنج و گرسنگى و دشوارىاى که به من رسید، پاداشش را به فلانى پسر فلانى برسان و مرا نیز بر نیابت از او، پاداش بده. سلام بر تو اى مولاى من از فلانى پسر فلانى! از جانب او به زیارتت آمدهام. مرا نزد خدایت شفاعت کن.
و براى او و همه مؤمنان، دعا مىکنى و در وداع نیز، همین گونه عمل مىکنى.
16 / 4
دعاى سوم، پس از زیارت نیابتى
3344. مصباح الزائر در ذکر حالت کسى که از سوى همه برادران دینى یا برخى از آنان، زیارت مستحبّى مىکند: هنگامى که خواستى چنین کنى، امام علیه‌السلام را با یکى از زیارتهایش، زیارت کن و قصد نیابت از کسى که مىخواهى، بکن و دو رکعت، نماز زیارت بخوان و سپس بگو:
اللّهُمَّ إنّی زُرتُ هذِهِ الزِّیارَةَ، وصَلَّیتُ هاتَینِ الرَّکعَتَینِ وجَعَلتُ ثَوابَهُما(11) عَن جَمیعِ إخوانِی المُؤمِنینَ وَالمُؤمِناتِ، وعَن جَمیعِ مَن أوصانی بِالزِّیارَةِ وَالدُّعاءِ لَهُ، اللّهُمَّ تَقَبَّل ذلِکَ مِنّی ومِنهُم، بِرَحمَتِکَ یا أرحَمَ الرّاحِمینَ.
فَإِذا فَعَلتَ أیُّهَا الزّائِرُ ذلِکَ وقُلتَ لِأَحَدِهِم: «قَد زُرتُ وصَلَّیتُ وسَلَّمتُ عَلَى الإِمامِ عَنکَ»، کُنتَ صادِقا فی مَقالِکَ(12)
16 / 5
الدعاء الرابع بعد الزیارة بالنیابة
3345. تهذیب الأحکام: بابُ ما یَقولُ الزّائِرُ إذا نابَ عَن غَیرِهِ:
اللّهُمَّ، إنَّ فُلانَ بنَ فُلانٍ أوفَدَنی إلى مَولاهُ ومَولایَ لِأَزورَ عَنهُ، رَجاءً لِجَزیلِ الثَّوابِ، وفِرارا مِن سوءِ الحِسابِ، اللّهُمَّ إنَّهُ یَتَوَجَّهُ إلَیکَ بِأَولِیائِکَ الدّالّینَ عَلَیکَ فی غُفرانِکَ ذُنوبَهُ وحَطِّ سَیِّئاتِهِ، ویَتَوَسَّلُ إلَیکَ بِهِم عِندَ مَشهَدِ إمامِهِ صَلَواتُ اللّهِ عَلَیهِ.
اللّهُمَّ فَتَقَبَّل مِنهُ وَاقبَل شَفاعَةَ أولِیائِهِ صَلَواتُ اللّهِ عَلَیهِم فیهِ، اللّهُمَّ جازِهِ عَلى حُسنِ نِیَّتِهِ وصَحیحِ عَقیدَتِهِ وصِحَّةِ مُوالاتِهِ، أحسَنَ ما جازَیتَ أحَدا مِن عَبیدِکَ المُؤمِنینَ، و أدِم لَهُ ما خَوَّلتَهُ، وَاستَعمِلهُ صالِحا فیما آتَیتَهُ، ولا تَجعَلنی آخِرَ وافِدٍ لَهُ یوفِدُهُ، اللّهُمَّ اعتِق رَقَبَتَهُ مِنَ النّارِ، و أوسِع عَلَیهِ مِن رِزقِکَ الحَلالِ الطَّیِّبِ، وَاجعَلهُ مِن رُفَقاءِ مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ، وبارِک لَهُ فی وُلدِهِ ومالِهِ و أهلِهِ وما مَلَکَت یَمینُهُ.
خدایا! این زیارت را به انجام رساندم و این دو رکعت نماز را خواندم و پاداش آن دو را از سوى همه برادران و خواهران ایمانىام و از جانب همه سفارش کنندگان به زیارت و دعا براى امام علیه السلام، قرار دادم. خدایا! آن را از من و ایشان بپذیر، به رحمتت، اى مهربانترینِ مهربانان!
پس اى زائر! اگر این کار را انجام دهى و به هر کدام از آنها بگویى: «از جانب تو زیارت کردم و نماز خواندم و بر امام، سلام دادم»، در سخنت راستگو هستى.
16 / 5
دعاى چهارم، پس از زیارت نیابتى
3345. تهذیب الأحکام: باب آنچه زائر به هنگام نیابت از کس دیگرى مىگوید [و باید بگوید]:
خدایا! فلانى پسر فلانى، مرا به سوى مولاى خودش و مولاى خودم، روانه کرده تا از جانبش زیارت کنم، به امید پاداش فراوان و گریز از سختگیرى در حساب [قیامت]. خدایا! او با اولیایت که به تو راه مىنمایند، به تو روى کرده تا گناهانش را بیامرزى و زشتکارىهایش را از دوشش بردارى و نزد مرقد امامش که درودهاى خدا بر او باد با ایشان به تو توسّل جسته است.
خدایا! از او بپذیر و شفاعت اولیایش که درودهاى خدا بر ایشان باد را در باره او بپذیر. خدایا! بر حُسن نیّتش و درستى عقیده و درستى دوستىاش، بهترین پاداشى را که به یکى از بندگان باایمانت مىدهى، به او بده و نعمتهایى را که به او بخشیدهاى، برایش استمرار بخش و او را در آنچه به وى دادهاى، به کار شایسته وا دار و مرا آخرین فرستادهاى که او به نیابت مىفرستد، قرار مده.
خدایا! او را از آتش، نجات ده و روزىِ پاک و حلالت را بر او گسترده کن و او را از همراهان محمّد و خاندان محمّد، قرار ده و فرزند و دارایى و خانواده و هر چه را دارد، برایش مبارک گردان.
اللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ، وحُل بَینَهُ وبَینَ مَعاصیهِ حَتّى لا یَعصِیَکَ، و أعِنهُ عَلى طاعَتِکَ وطاعَةِ أولِیائِکَ، حَتّى لا تَفقِدَهُ حَیثُ أمَرتَهُ، ولا تَراهُ حَیثُ نَهَیتَهُ، اللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ، وَاغفِر لَهُ وَارحَمهُ، وَاعفُ عَنهُ وعَن جَمیعِ المُؤمِنینَ وَالمُؤمِناتِ، اللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ، و أعِذهُ مِن هَولِ المُطَّلَعِ، ومِن فَزَعِ یَومِ القِیامَةِ وسوءِ المُنقَلَبِ، ومِن ظُلمَةِ القَبرِ ووَحشَتِهِ، ومِن مَواقِفِ الخِزیِ فِی الدُّنیا وَالآخِرَةِ.
اللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ، وَاجعَل جائِزَتَهُ فی مَوقِفی هذا غُفرانَکَ، وتُحفَتَهُ فی مَقامی هذا عِندَ إمامی صَلَّى اللّهُ عَلَیهِ أن تُقیلَ عَثرَتَهُ، وتَقبَلَ مَعذِرَتَهُ، وتَتَجاوَزَ عَن خَطیئَتِهِ، وتَجعَلَ التَّقوى زادَهُ، وما عِندَکَ خَیرا لَهُ فی مَعادِهِ، وتَحشُرَهُ فی زُمرَةِ مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَیهِ وآلِهِ، وتَغفِرَ لَهُ ولِوالِدَیهِ؛ فَإِنَّکَ خَیرُ مَرغوبٍ إلَیهِ، و أکرَمُ مَسؤولٍ اعتَمَدَ العِبادُ عَلَیهِ.
اللّهُمَّ ولِکُلِّ موفِدٍ جائِزَةٌ، ولِکُلِّ زائِرٍ کَرامَةٌ، فَاجعَل جائِزَتَهُ فی مَوقِفی هذا غُفرانَکَ وَالجَنَّةَ لَهُ ولی ولِجَمیعِ المُؤمِنینَ وَالمُؤمِناتِ، اللّهُمَّ و أنَا عَبدُکَ الخاطِئُ المُذنِبُ المُقِرُّ بِذُنوبِهِ، فَأَسأَلُکَ یا اللّهُ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ أن لا تَحرِمَنی بَعدَ ذلِکَ الأَجرَ وَالثَّوابَ مِن فَضلِ عَطائِکَ وکَرَمِ تَفَضُّلِکَ.
ثُمَّ تَرفَعُ یَدَیکَ إلَى السَّماءِ مُستَقبِلَ القِبلَةِ عِندَ المَشهَدِ وتَقولُ:
یا مَولایَ یا إمامی، عَبدُکَ فُلانُ بنُ فُلانٍ أوفَدَنی زائِرا لِمَشهَدِکَ، یَتَقَرَّبُ إلَى اللّهِ عَزَّ وجَلَّ بِذلِکَ وإلى رَسولِ اللّهِ وإلَیکَ، یَرجو بِذلِکَ فَکاکَ رَقَبَتِهِ مِنَ النّارِ مِنَ العُقوبَةِ، فَاغفِر لَهُ ولِجَمیعِ المُؤمِنینَ وَالمُؤمِناتِ، یا اللّهُ یا اللّهُ، یا اللّهُ
خدایا! بر محمّد و خاندان محمّد، درود فرست، و میان او (روانه کننده) و گناهانش، جدایى انداز تا از تو سرپیچى نکند، و او را بر اطاعت از تو و اولیایت، یارى ده تا هر جا که فرمانش دادهاى، او را غایب نبینى و هر جا که نهیَش کردهاى، حاضر نبینى.
خدایا! بر محمّد و خاندان محمّد، درود فرست، و او (روانه کننده) را بیامرز و بر وى، رحم آور و از او و همه مردان و زنان باایمان، در گذر.
خدایا! بر محمّد و خاندان محمّد، درود فرست و او را از هراس در آمدن به محشر و بىتابى روز قیامت و بدىِ بازگشتگاه، و تاریکى و تنهایى قبر، و از جایگاههاى رسوایى در دنیا و آخرت، پناهش ده.
خدایا! بر محمّد و خاندان محمّد، درود فرست و جایزهاش را در این جایگاه من [که به نیابت از اوست]، آمرزشت، و رهاورد او را در این ایستادن من [به نیابتش] نزد این امامم که درود خدا بر او باد، پذیرش عذر لغزشش و قبول پوزشخواهى او قرار ده و از خطاى او در گذر، و پرهیزگارى و نیز هر خیرى را که نزد توست، توشه راه آخرتش قرار ده و او را در زمره محمّد و خاندانش در آور و او و پدر و مادرش را بیامرز، که تو بهترین کسى هستى که به او رغبت مىشود و بهترین کسى هستى که بندگان، در خواستهایشان به او اعتماد مىکنند.
خدایا! براى هر کسى که زائرى را روانه کند، جایزهاى، و براى هر زائرى، تکریمى هست. جایزه او را به خاطر [روانه داشتن من و] ایستادنم در این جا، آمرزش و بهشتت براى او و همه برادران و خواهران ایمانى قرار ده.
خدایا! من، بنده خطاکار گنهکار اقرار کننده به گناهانم هستم.
خدایا! از تو به حقّ محمّد و خاندان محمّد مىخواهم که پس از آن پاداش و ثواب [به آنان]، مرا نیز از عطاى افزون و تفضّل کریمانهات، محروم مگذارى.
سپس، رو به قبله و نزد مرقد، دستهایت را رو به آسمان، بالا ببر و بگو:
اى مولاى من، اى امام من! بندهات، فلانى پسر فلانى، مرا به زیارت مرقدت روانه کرده و با آن، به خداوندت و به پیامبر خدا و به تو، تقرّب جسته است و رهایىاش را از کیفر آتش، امید مىبَرد. او و همه مردان و زنان باایمان را بیامرز، یا اللّهُ یا
یا اللّهُ، یا اللّهُ یا اللّهُ یا اللّهُ، لا إلهَ إلَا اللّهُ الحَلیمُ الکَریمُ، لا إلهَ إلَا اللّهُ العَلِیُّ العَظیمُ، أسأَلُکَ أن تُصَلِّیَ عَلى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ، وتَستَجیبَ لی فیهِ وفی جَمیعِ إخوانی و أخَواتی ووُلدی و أهلی، بِجودِکَ وکَرَمِکَ یا أرحَمَ الرّاحِمینَ.(13)
اللّه، یا اللّهُ یا اللّه، یا اللّهُ یا اللّهُ یا اللّه! جز خداوند بردبار بزرگوار، خدایى نیست. جز خداوند والاى بزرگ، خدایى نیست. از تو مىخواهم که بر محمّد و خاندان محمّد، درود فرستى و دعاى مرا در حقّ او، خودم و همه برادران و خواهران [ایمانى]، و فرزندان و خاندانم، به جود و کَرَمت اجابت کنى، اى مهربانترینِ مهربانان!
1) کامل الزیارات: ص 240 ح 357 و ص 248 ح 369 عن صفوان الجمّال نحوه، بحار الأنوار: ج 101 ص 79 ح 39.
2) فی المصدر: «خیرا»، والتصویب من بحار الأنوار.
3) تهذیب الأحکام: ج 6 ص 45 ح 97، المزار للمفید: ص 225 ح 7، کامل الزیارات: ص 492 ح 761، الدروع الواقیة: ص 73 ولیس فیه ذیله من «قلت: فإن اخرج»، بحار الأنوار: ج 101 ص 51 ح 4.
4) کامل الزیارات: ص 239 ح 357 و ص 247 ح 367، بحار الأنوار: ج 101 ص 78 ح 39.
5) فی بحار الأنوار: «إذا أردت أن تزور عن أخیک أو أبیک أو امّک أو ذی سبب أو نسب أو غیرهم تطوّعا فسلّم …».
6) شاید این جمله، به این معنا باشد که: آیا اجازه داریم قبر پدر شما را با آداب مستحبّ زیارت، زیارت کنیم؟ یا به این معنا که: آیا مىشودبه زیارت قبر پدر شما رفت؟ و آیا زیارت ایشان سنّت (مستحب) است؟ و آیا این رفتن و زیارت کردن، بدعت نیست؟. م.
7) مصباح الزائر: ص 515، بحار الأنوار: ج 102 ص 262.
8) سَغِبَ: جاع (الصحاح: ج 1 ص 147 «سغب»). وفی تهذیب الأحکام: «شعث» بدل «سغب».
9) اللُّغُوبُ: التعب والإعیاء (الصحاح: ج 1 ص 220 «لغب»).
10) مصباح الزائر: ص 517، تهذیب الأحکام: ج 6 ص 105، المقنعة: ص 493، المزار للمفید: ص 210 کلّها نحوه، بحار الأنوار: ج 102 ص 263.
11) زاد فی بحار الأنوار هنا: «هدیّة منّی إلى مولای فلان بن فلان».
12) مصباح الزائر: ص 516، بحار الأنوار: ج 102 ص 262.
13) تهذیب الأحکام: ج 6 ص 116، المزار الکبیر: ص 439، بحار الأنوار: ج 102 ص 256 ح 4.
