از جنایتهای فجیع سپاه کوفه، اسب تاختن بر جسد مطهر سید الشهدا «ع» پس از شهادت آن حضرت بود.ابن زیاد در پی تحریک شمر، در پاسخ نامه عمر سعد از جبهه کربلا که نامهای مسالمت آمیز بود، نامهای تند به عمر سعد نوشت که تو را برای مماشات وسازش و… نفرستادهایم.اگر حسین و یارانش تسلیم شدند، پیش من بفرست وگرنه برآنان بتاز تا آنها را کشته و مثله کنی که شایسته آنند.اگر حسین کشته شد، بر پیکرش (برسینه و پشتش) اسب بتاز… اگر اجرای فرمان کردی پاداش مطیعان را خواهی یافت و گرنه، کناره بگیر و سپاه را به شمر واگذار.شمر نامه را به کربلا آورد و تسلیم عمر سعدکرد.(1)
عصر عاشورا، پس از شهادت سید الشهدا و غارت خیمهها، عمر سعد گفت: داوطلب اسب تاختن بر پیکر حسین بن علی «ع» کیست؟ده نفر داوطلب شدند و با سم اسبها بر سینه و پشت امام تاختند.پیکر امام زیر سم اسبهان له شد.این ده نفر خبیث عبارت بودند از: اسحاق بن حویه، اخنس بن مرثد، حکیم بن طفیل، عمرو بن صبیح، رجاء بن منقذ، سالم بن خیثمه، واحظ بن ناعم، صالح بن وهب، هانی بن ثبیت و اسید بن مالک.سپس درکوفه، اینان نزد ابن زیاد آمدند و یکی از آنان (اسید) در بیان این جنایت چنین سرود:
نحن رضضنا الصدر بعد الظهر
بکل یعسوب شدید الاسر
و جایزه گرفتند.ابو عمرو زاهد میگوید: به این ده نفر نگاه کردیم، همه زنا زاده بودند. مختار وقتی قیام کرد همه آنان را گرفت و دست و پایشان را به زنجیر بست و بر پشت آنان اسب تازاند تا مردند.(2)
1) کامل ابن اثیر، ج 2، ص 558.
2) بحار الانوار، ج 45، ص 59.
