ارزش‏های اخلاقی پسندیده

بسیاری از کتاب‏ها و گفتارها کهنه می‏شوند، فراموش می‏گردند، امّا آن سخن که از زلال حقیقت بجوشد، و از دل برخیزد بر دلها جاودانه خواهد ماند.

حدیث 118

قال الامام الحسین‏ علیه السلام: اَلْعِلْمُ لِقاحُ الْمَعْرِفَةِ، وَ طُولُ التَّجارُبِ زِیادَةٌ فی الْعَقْلِ، وَالشَّرَفُ اَلتَّقْوی، وَالْقُنُوعُ راحَةُ الأبْدانِ، وَ مَنْ أَحَبَّکَ نَهاکَ، وَ مَنْ أَبْغَضَکَ أَغْراکَ.(1) خَمْسٌ مَنْ لَمْ تَکُنْ فیهِ لَمْ یَکُنْ فیهِ کَثیرُ مُسْتَمْتِعٍ: الْعَقْلُ، وَالدّینُ، وَالأدَبُ، وَالْحَیاءُ، وَ حُسْنُ الْخُلْقِ.(2)

امام حسین‏ علیه السلام فرمود: (علم ریشه شناخت و آگاهی است، و تداوم تجربه‏ها عامل فراوانی عقل است، و شرافت و بزرگواری، تقوای الهی است، و قناعت عامل آسایش تن آدمی است، کسی که تو را دوست دارد از زشتی‏ها تو را باز می‏دارد، و کسی که دشمن تو است، تو را مغرور می‏سازد. پنج نعمت بزرگ در هر کس نباشد از زندگی فراوان بهره‏مند نمی‏شود و آن، عقل، دین، ادب، حیا، و اخلاق خوش است.).

1) اعلام‏الدین ص298، بحارالانوار ج78 ص128 حدیث 11.

2) حیاة الامام الحسین‏ علیه السلام ج1 ص181.