رخصت و اجازه برای میدان رفتن.رسم جنگاوری در قدیم بوده که برای نبرد تن بهتن، افراد از فرمانده رخصت میگرفتند تا به میدان کارزار روند.در حماسه عاشورا، یارانسید الشهدا «ع» برای رفتن به میدان از آن حضرت، رخصت میگرفتند.معمولا اذنگرفتنشان با «سلام» بود، جلوی خیمه امام میآمدند و به عنوان سلام وداع میگفتند: السلام علیک یا ابن رسول الله.امام نیز در پاسخ میفرمود: «و علیک السلام و نحن خلفک» سلامبر تو، ما نیز در پی تو میآییم.آنگاه آیه «فمنهم من قضی نحبه…»
(احزاب 23) رامیخواند.(1) امام نیز گاهی به کسی اذن میدان نمیداد (مثل مادر یا همسر بعضی از یاران) و به بعضی دیر اجازه میداد و آن شخص با اصرار زیاد، موافقت امام را جلب میکرد، مثلمیدان رفتن حضرت قاسم «ع»، جون غلام ابو ذر، فرزندان مسلم بن عقیل و… گاهی نیز بعضی اذن میطلبیدند تا به میدان رفته، با دشمن حرف بزنند و اتمام حجت کنند، مثلرخصتخواهی یزید بن حصین همدانی.(2) در میدان رفتن اباالفضل «ع» نیز امام حسین «ع» دیر اجازه داد، چرا که او سقای خیمهها و اطفال و علمدار سپاه امام بود.
1) عوالم (امام حسین)، ص 258.
2) بحار الانوار، ج 44، ص 318.
