حرم امام علیه السلام، در واقع، خانه خاندان پیامبر خدا صلى الله علیه و آله و یکى از خانههاى پیامبر صلى الله علیه و آله محسوب مىشود. از این رو، وارد شدن به آن، بدون اجازه، شایسته نیست. لذا ادب، ایجاب مىکند که پیش از ورود به آن، از خدا و پیامبر صلى الله علیه و آله و اهل بیت علیهم السلام، اذن دخول، گرفته شود.(1) نکته جالب توجّه، این که در بارهتأثیر خواندن اذن دخول، از امام صادق علیه‌السلام روایت شده که فرمود:
فَإِن خَشَعَ قَلبُکَ وَ دَمِعَت عَینُکَ، فَهُوَ عَلامَةُ الإِذنِ؛ فَادخُل.(2)
پس اگر دلت خاشع (تسلیم) و اشکت سرازیر شد، نشانه صادر شدن اذن است. پس داخل شو.
داشتن حالت خشوع و تضرّع هنگام ورود به کربلاى حسین علیه السلام، نشانه پذیرش
امام و اذن اوست. اگر چنین حالى به زائر دست داد، خوشا به حالش! در غیر این صورت، شایسته است که به حال اضطرار، قدرى توقّف کند، شاید که مشمول عنایتهاى آن بزرگوار گردد.
1) ر. ک: ج 11 ص 165 (فصل هفتم/ اذن ورود خواستن).
2) ر. ک: ج 11 ص 310 ح 3232.
