اثبات امامت از حدیث ثقلین

حضرت اباعبدالله‏ علیه السلام نقل کرد: روزی از حضرت امیرالمؤمنین‏ علیه السلام از معنای حدیث «ثِقلین» سئوال شد.

حدیث 46

قال الامام الحسین‏ علیه السلام: سُئِلَ أَمیرُ الْمُؤمِنیْنَ‏ علیه السلام، عَنْ مَعْنی قَوْلِ رُسُولِ اللهِ‏ صلی الله علیه وآله: «إِنِّی مُخَلِّفُ فِیکُمْ اَلثِّقْلَیْن: کِتابَ اللهِ، وَ عِتْرَتِی. مَنِ الْعِتْرَةُ؟.

فقال: أَنَا، وَالْحَسَنُ، وَالْحُسَیْنُ، وَ الأَْئِمَّةُ التِّسْعَةَ مِنْ وُلْدِ الْحُسَیْن، تاسِعُهُمْ مَهْدِیُّهُمْ وَقائِمُهُمْ، لا یُفارِقوُنَ کِتابَ اللهِ وَ لایُفارِقُهُم حَتَّی یَرِدُوا عَلی رَسُولِ اللهِ‏ صلی الله علیه وآله حَوْضَهُ».

امام حسین‏ علیه السلام فرمود: از حضرت علی‏ علیه السلام معنای حدیث «ثِقلین» سئوال شد که رسول ‏خدا فرمود: «من در میان شما دو چیز گرانبها باقی می‏گذارم، کتاب خدا و عترت من».

معنای عترت چیست؟. حضرت امیرالمؤمنین‏ علیه السلام پاسخ داد:

(هدف از عترت، من و حسن و حسین، و نه امام از فرزندان حسین می‏باشند که نهمین آنان، مهدی و قائم امامان می‏باشد، آنان از قرآن و قرآن از آنان جدا نمی‏شود تا در کنار حوض کوثر بر رسول ‏خدا صلی الله علیه و آله و سلم وارد شوند).(1)

1) عیون أخبار الامام رضا علیه السلام ج1 ص60 حدیث 25، اعلام الوری ص375، بحار الأنوار ج36 ص373 حدیث2.