از جمله گروههایی که به اسلام ضربه بسیار زدهاند و در زیارت عاشورا مورد لعنتاند، «آل زیاد» ند (و العن… آل زیاد و آل مروان الی یوم القیامه).نسل ناپاک «زیاد»، دستشان بهخون عترت پیامبر آمیخته است.عبید الله بن زیاد که والی کوفه و بصره بود و امام حسین رادر کربلا کشت، فرزند همین زیاد است.مادر زیاد، سمیه نام داشت، از زنان زناکار صاحبپرچم.زیاد از طریق آمیزش نامشروع و زنا توسط غلام سمیه به نام «عبید ثقفی» به دنیا آمد.زیاد را زیاد بن عبید میگفتند.از بدعتهای معاویه، آن بود که بر خلاف حکم پیامبر، این زنا زاده را به دودمان بنی امیه ملحق ساخت و از آن پس او را «زیاد بن ابی سفیان» میگفتند.(1) این موضوع که به «مساله استلحاق» معروف است، در سال 44 هجری انجام گرفت و مورد اعتراض بسیاری از بزرگان از جمله سید الشهدا بود که در نامهاش به معاویه، این کار را در ردیف کشتن حجر بن عدی و عمرو بن حمق،
آورده(2) و او رانکوهش کرده است.پس از انقراض امویان، مردم زیاد را به اسم مادرش سمیه یا به نام پدری ناشناخته، زیاد بن ابیه (زیاد، پسر پدرش) میخواندند.(1) امام حسین «ع» روز عاشورا در یکی از خطبههایش جمله «الا و ان الدعی بنالدعی…» دارد، که اشاره به ناپاک زادگی ابن زیاد و پدرش زیاد است که هر دو نسبی پست و آلوده داشتند و عبید الله هم از کنیز زنا کاری به نام مرجانه به دنیا آمده بود و به «ابنمرجانه» مشهور بود.حاکمیت یافتن کسی چون پسر زیاد، فاجعهای بود که عزت و کرامت مسلمین و عرب را نابود کرد.زید بن ارقم وقتی در کوفه شاهد آن بود که ابن زیاد بر لبهای سر بریده ابا عبدالله «ع» میزند، گریه کنان و با اعتراض برخاست و از مجلس بیرون آمد و میگفت: ای جماعت عرب!از این پس برده شدهاید.پسر فاطمه را کشته و پسر مرجانه را به امارت پذیرفتهاید… (3) در همان ایام، آل زیاد بعنوان گروهی فاسد و شیطانی به شمار میرفتند.حتی یکی از شهدای کربلا به نام مالک بن انس مالکی یا انس بنحارث کاهلی در رجزی که در میدان میخواند، یکی از ابیات آن چنین بود:
آل علی شیعة الرحمان
آل زیاد شیعة الشیطان(4)
آل زیاد، طبق روایات، دلهایی مسخ شده، دودمانی ننگین و مورد خشم بودند و روز عاشورا را به خاطر کشته شدن حسین بن علی، مبارک دانسته و به شادمانی روزه میگرفتند.(5) نیز «آل زیاد» نام سلسلهای از خلفاست که از نسل زیاد بن ابیه بودند و از سال 204 تا 409 هجری بر یمن حکومت کردند.آغاز حکومتشان از زمان هارون الرشید بود و ماموریتشان سرکوبی علویان آن دیار.(6)
1) الغدیر، ج 10، ص 218.
2) معادن الحکمه، محمد بن فیض کاشانی، ج 2، ص 35 (چاپ جامعه مدرسین)، بحار الانوار، ج 44، ص 212.
3) بحار الانوار، ج 45، ص 117.
4) همان، ص 25 (آل علی پیروان خدایند و آل زیاد پیروان شیطانند).
5) همان، ص 95.
6) ر.ک: دائرة المعارف تشیع، ج 1.
