آتش زدن خیمه‏ها (2)

از جنایتهای سپاه عمر سعد، آتش زدن خیمه‏های امام حسین‏ «ع‏» و اهل بیت او در رو

عاشورا بود.پس از آنکه امام به شهادت رسید، کوفیان به غارت خیمه‏ها پرداختند، زنها رااز خیمه‏ها بیرون آوردند، سپس خیمه‏ها را به آتش کشیدند.اهل حرم، گریان و پابرهنه دردشت پراکنده شدند و به اسارت در آمدند.(1) امام سجاد «ع‏» در ترسیم آن صحنه فرموده‏است: به خدا قسم هر گاه به عمه‏ها و خواهرانم نگاه می‏کنم، اشک در چشمانم می‏دود و به‏ یاد فرار آنها در روز عاشورا از خیمه‏ای به خیمه دیگر و از پناهگاهی به پناهگاه دیگرمی‏افتم، که آن گروه فریاد می‏زدند: خانه ظالمان را بسوزانید!(2) این آتش، امتداد همان آتش ‏زدنی بود که پس از رحلت پیامبر، در خانه زهرا «ع‏» با آن سوخت و آتش کینه‏هایی بود که ‏از بنی هاشم و اهل بیت در سینه‏ها داشتند.به یاد این حادثه، در مراسم عاشورا در برخی‏مناطق رسم است که خیمه‏هایی به نشان خیام اهل بیت بر پا می‏کنند، ظهر عاشورا به آتش ‏می‏کشند، تا احیاگر یاد آن ستمی باشد که روز عاشورا بر خاندان رسالت رفت.

آتش به آشیانه مرغی نمی‏زنند

گیرم که خیمه، خیمه آل عبا نبود

1) بحار الانوار، ج 45، ص 58.

2) حیاة الامام الحسین، ج 3، ص 299.